بررسی تغییرات ده ساله تراز صدا در سطح شهر شهرکرد

چکیده: زمینه و هدف: صوت یا صدا، بخشی از زندگی روزمره بوده و برای انجام وظائف طبیعی بدن انسان ضروریست. صدا نیز همانند کلیه آلاینده ها، کیفیت زندگی را کاهش داده و باعث مخاطرات بهداشتی قابل توجهی می شود. این مطالعه با هدف بدست آوردن اطلاعات زمینه در رابطه با وضعیت سرو صدا در محیط شهری و تعیین تغییرات در تراز بندی صدا نسبت به زمان و تعیین اثر اصلاح الگوی شهرسازی در میزان آلودگی صوتی به‌ منظور بکارگیری اقدامات عملی برای محدودسازی و کنترل میزان مواجهه با صدای محیط انجام شد. روش بررسی: این تحقیق که از نوع قبل و بعد می باشد در دو مقطع زمانی (اول در سال 1372 و دوم 1381) انجام گرفت. به منظور تراز بندی صدا در سطح شهر، بر اساس مناطق متنوع و پر ترافیک، متوسط و آرام، مسکونی، آموزشی و درمانی در مقطع اول 8 ایستگاه اندازه گیری و مقطع دوم 10 ایستگاه اندازه گیری در نقاط مختلف تعیین گردید. بمنظور تعیین ردیف صدا در میان مشکلات زیست محیطی بر اساس عقیده عمومی، بصورت تصادفی 20 نفر در هر ایستگاه (شامل عابرین و ساکنین در محل) انتخاب و از آنها نظر خواهی شد و داده ها با استفاده از آزمون های آماری ویلکاکسون، کای دو و دو جمله ای تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: متوسط سطح صدا در روز برای مقطع اول و دوم به ترتیب 3/6±8/68 و 7/7±8/73 دسی بل (05/0p) بود. 12% مردم در مقطع اول و 19% در مقطع دوم نسبت به آلودگی صوتی اعتراض داشتند (05/0p>) و مشکل صدا در سطح شهر، در بین کل مشکلات محیط زیست، از رده پنجم در سال1372به رده سوم در سال 1381 رسیده بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روند اصلاح الگوهای شهر سازی کند تر از رشد عوامل ایجاد کننده صدا در شهر شهرکرد می باشد.